vrouwelijke componisten Women Composers Holland Festival Tips van Radio Monalisa | news vrouwelijke componisten | women composers
 

Holland Festival Tips van Radio Monalisa

Huba de Graaff maakte een retropera van het Prettig Gesprek dat Theo van Gogh voerde met kuntenaarduo Gilbert & George in 1997. Volgens Huba de Graaff is in de evolutie de menselijke spraak ontstaan vanuit zang. In de opera wordt de tegenovergestelde beweging gemaakt: de zang ontwikkelt zich vanuit de gesproken tekst. Gezongen krijgen de woorden uit 1996 een andere lading. Spontane uitspraken over kunst, seks of religie krijgen een epische dimensie. Voor de componist staat het interview symbool voor een verloren gegaan tijdperk, waarin kunst een grote mate van vrijheid genoot.
Huba de Graaff - The Naked Shit Songs - a retropera
Stadsschouwburg Amsterdam: 22 & 23 juni 2017, 20.00 uur (inleiding om 19.15 uur)

Op 24 juni, een dag lang, van ‘s middags tot diep in de nacht, vindt in ­Het Concertgebouw een bruisend minifestival plaats. Tijdens de Holland Festival Proms zijn vijf concerten en een installatie te zien.
Temple of Time is een rituele installatie en compositie van Sinta Wullur en regisseur Miranda Lakerveld. Centraal in het werk staat de gamelan die in 1995 in opdracht van Wullur werd gebouwd. Anders dan bij het Indonesische instrumentarium staan
de gongs en gongketels in de Westerse (diatonische) stemming. Maar net als in de oorspronkelijke gamelans bepaalt het register van de verschillende instrumentgroepen binnen het ensemble het tempo van de muziek die erop gespeeld wordt. Zo werkt de gamelan als een klok, waarin de grootste (en dus diepste) gongs de langste cyclus volgen, terwijl de hogere instrumenten sneller bewegen.Temple of Time is een overrompelende en meditatieve ervaring voor jong en oud.
Concertgebouw Amsterdam: zaterdag 24 juni 2017,15.00 uur (inleiding om 14.30)

Sacred Environment is een grensverleggend nieuw werk van Kate Moore geschreven in opdracht van het Holland Festival en NTR Radio. Het is een oratorisch drieluik voor sopraan, didgeridoo, koor, orkest en een visuele VR-installatie. In het werk belicht zij de Hunter Valley in Australië, grondgebied van de Australische Dharug-, Darkinjung- en Wonnarua-stammen en een gebied dat vanwege zijn mythologische en spirituele lading een bijzondere betekenis voor Moore heeft. In Moore’s postminimalistische partituur is een hoofdrol weggelegd voor sopraan Alex Oomens die door middel van een virtual reality-bril wordt ondergedompeld in het Australische landschap. Het publiek volgt de beelden, gemaakt door filmmaker Ruben van Leer, op een scherm en wordt zo meegezogen in een audiovisueel onderzoek naar de veranderende betekenis van eens heilige gronden in onze ontmythologiseerde samenleving.
Concertgebouw Amsterdam: zaterdag 24 juni 2017, 17.00 uur (inleiding om 16.30)